De telefoon gaat, 't is Koen's moeder, mémé voor Lara.
Ik vraag haar of ze ook aan de telefoon wilt met mémé. Ze trekt een verschrikt gezicht, word bleek en zegt met een klein stemmetje 'Neeee...'
Ik schrik van haar reactie en wil weten waarom ze niet naar de telefoon wilt...
'Mémé is dood' zegt ze
'Lara toch, 't is jouw mémé, die is niet dood, mama's mémé is dood'
Gerustgesteld en opgelucht loopt ze naar de telefoon.
'Meme!! Jij bent niet dood eh!!! Mama haar mémé wel, en das een beetje dom!' zegt ze opgewekt
Iedereen plat van't lachen natuurlijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten